Пластинки крутится диск

В XVI в. уже были музыкальные записи – музыкальные табакерки и шкатулки, часы-будильники, сложные стационарные напольные часы, полифоны, башенные куранты и "озвученные" кареты. 

Выдающийся американский изобретатель и предприниматель Томас Алва Эдисон сконструировал в 1877 г. прибор для механической записи и воспроизведения звука (фонограф).

В 1888 г. немец Эмиль Берлинер изобрел граммофон. Он предложил использовать звуконоситель в форме плоского диска, а не цилиндра.

Братья Шарль и Эмиль Пате разработали свою версию граммофона – назвали его «патефон». Особенностью являлось то, что рупор маленький, и встроен в корпус, благодаря чему патефон был в форме небольшого чемодана и легко переносился с места на место. 
Среди экспонатов нашего музея есть патефон.  Он был найден в д. Острово.

Электрофон отличался наличием электромоторчика вместо пружинного механизма, а так же усилителем частот и акустической системой – что повысило качество звука, а так же позволило регулировать его уровень. 



Данная радиола появилась в нашем музее в 2004 г. Её передал Качук М.Ю. Радиола принадлежала его бабушке.

Самые первые пластинки имели диаметр 7 дюймов (175 миллиметров).  Одновременно с ними появились первые 12-дюймовые диски (300 миллиметров).  Третьим наиболее популярным форм-фактором стал размер 10 дюймов  (250 миллиметров). 
Эти пластинки начали активно завоевывать популярность с 1910 года.

В 1948 г. крупнейшая фирма грампластинок "Колумбия" разработала новую систему записи "долгоиграющих" пластинок. На этих пластинках можно записать до 30 минут аудиозаписи.

В 1958 г. в одной канавке было сведено два звуковых канала и два принципа нарезки. Если сказать упрощенно, игла ловила вибрации и вертикально (правый канал) и горизонтально (левый канал). Ниже изображена звуковая дорожка пластинки под микроскопом.

1 сентября 1910 г. в подмосковной Апрелевке открылась фабрика по производству отечественных граммофонных пластинок. Завод построили два немецких предпринимателя. В первый год было выпущено 400 тыс. граммофонных дисков под марками Metropol-Record (изобр). Они все разошлись по ярмаркам, базарам, магазинам и лавкам империи в считанные недели.

К началу 30-х годов фабрика стала главным их производителем в СССР. Ежегодный выпуск достигал 19 миллионов пластинок.

Пласцінкі круціцца дыск

  

У XVI ст. ўжо былі музычныя запісы - музычныя табакеркі і скрыначкі, гадзіны-будзільнікі, складаныя стацыянарныя падлогавы гадзіннік, паліфаніяй, вежавыя куранты і "агучаныя" карэты.

Выдатны амерыканскі вынаходнік і прадпрымальнік Томас Алва Эдысан сканструяваў ў 1877 г. прыбор для механічнай запісу і прайгравання гуку (фанограф).

  

У 1888 г. немец Эміль Берлінер вынайшаў грамафон. Ён прапанаваў выкарыстоўваць гуканосьбіт ў форме плоскага дыска, а не цыліндру.

Браты Шарль і Эміль Пацееў распрацавалі сваю версію грамафона - назвалі яго «патэфон». Асаблівасцю з'яўлялася тое, што рупар маленькі, і ўбудаваны ў корпус, дзякуючы чаму патэфон быў у форме невялікага чамаданчыка і лёгка пераносіўся з месца на месца.

Сярод экспанатаў нашага музея ёсць патэфон. Ён быў знойдзены ў в. Вострава.

Электрофон адрозніваўся наяўнасцю электромоторчика замест спружыннага механізму, а гэтак жа узмацняльнікам частот і акустычнай сістэмай - што павысіла якасць гуку, а так жа дазволіла рэгуляваць яго ўзровень.

Дадзеная радыёла з'явілася ў нашым музеі у 2004 г. Яе перадаў Качук М.Ю. Радыёла належала яго бабулі.

Самыя першыя пласцінкі мелі дыяметр 7 цаляў (175 міліметраў). Адначасова з імі з'явіліся першыя 12-цалевыя дыскі (300 міліметраў). Трэцім найбольш папулярным формаў-фактарам стаў памер 10 цаляў (250 міліметраў).

 Гэтыя пласцінкі пачалі актыўна заваёўваць папулярнасць з 1910 года.

У 1948 г. найбуйнейшая фірма грампласцінак "Калумбія" распрацавала новую сістэму запісу "доўгайграючых" пласцінак. На гэтых пласцінках можна запісаць да 30 хвілін аўдыёзапісы.

  

  

У 1958 г. у адной канаўцы было зведзена два гукавых канала і два прынцыпу нарэзкі. Калі сказаць спрошчана, іголка лавіла вібрацыі і вертыкальна (правы канал) і гарызантальна (левы канал). Ніжэй намаляваная гукавая дарожка пласцінкі пад мікраскопам.

  

1 верасня 1910 г. у падмаскоўнай Апрелевке адкрылася фабрыка па вытворчасці айчынных граммофонных пласцінак. Завод пабудавалі два нямецкіх прадпрымальніка. У першы год было выпушчана 400 тыс. Граммофонных дыскаў пад маркамі Metropol-Record (изобр). Яны ўсе разышліся па кірмашах, кірмашам, крамах і крамам імперыі ў лічаныя тыдні.

Да пачатку 30-х гадоў фабрыка стала галоўным іх вытворцам у СССР. Штогадовы выпуск дасягаў 19 мільёнаў пласцінак.

Records spinning disc

  

In the XVI century. there were already musical recordings — musical snuffboxes and caskets, alarm clocks, complex stationary grandfather clocks, polyphones, tower chimes and “voiced” carriages.

The prominent American inventor and entrepreneur Thomas Alva Edison designed in 1877 a device for mechanical recording and reproduction of sound (phonograph).

In 1888, the German Emil Berliner invented the gramophone. He suggested using a sound carrier in the form of a flat disk rather than a cylinder.

 Brothers Charles and Emil Pate developed their own version of the gramophone - they called it the “gramophone”. The peculiarity was that the horn is small, and is built into the case, so that the gramophone was in the form of a small suitcase and was easily transported from place to place.

 Among the exhibits of our museum there is a gramophone. He was found in the village of Ostrovo.

  

The electrosoftophone was distinguished by the presence of an electric motor instead of the spring mechanism, as well as a frequency amplifier and speaker system - which increased the sound quality, and also made it possible to adjust its level.

This radiol appeared in our museum in 2004. It was transmitted by M. Yu. Kachuk. Radiola belonged to his grandmother.

 The very first plates had a diameter of 7 inches (175 millimeters). At the same time the first 12-inch discs (300 millimeters) appeared. The third most popular form factor was the size of 10 inches (250 millimeters).

These records began to actively gain popularity since 1910.

 In 1948, Columbia, the largest record company, developed a new recording system for long-playing records. Up to 30 minutes of audio recording can be recorded on these records.

  

In 1958, two sound channels and two slicing principles were combined in one groove. In simple terms, the needle caught vibrations both vertically (right channel) and horizontally (left channel). Below is a soundtrack of a record under a microscope.

On September 1, 1910, a factory for the production of domestic gramophone records was opened in Aprelevka near Moscow. The plant was built by two German entrepreneurs. In the first year, 400 thousand gramophone discs under the Metropol-Record brands (image) were produced. They all went to empire fairs, bazaars, shops, and stores in a matter of weeks.

By the beginning of the 30s, the factory became their main producer in the USSR. The annual release reached 19 million records.

Шкатулка памяти моей

Шкатулка – безмолвная хранительница сердечных тайн, женских секретов, ценных вещей и дорогих украшений.

 Слово «шкатулка» заимствовано из польского языка (szkatula – «шкатула» – небольшой сундук), куда в свою очередь попало из языка латинского (scatula – «коробка»).

 Принято считать, что первые шкатулки произошли от дамских сундуков, распространенных в Средневековье. В таких сундуках хранилась парадная одежда, ценная посуда, и, конечно же, драгоценности. Со временем для одежды появились специальные шкафы, а украшения так и остались храниться в сундуках, только их размер уменьшился. Так появились шкатулки.

 Самые первые шкатулки находят при раскопках Древнего Египта. Уже тогда их декорировали красочной росписью и резьбой. Использовали для хранения ювелирных изделий и благовоний. 

Также различные ларчики были крайне популярны на всем Востоке. В Китае, например, императорская печать хранилась в шкатулке с высоким верхом, щедро осыпанным драгоценными камнями. 

Сначала шкатулки были простыми деревянными ящиками с крышкой. Для красоты они были украшены рисунками, резьбой, украшены драгоценными камнями и обиты внутри красивой тканью. 

Позже шкатулки были сделаны из различных материалов, не только из дерева, но также из камня, металла и керамики.

Шкатулки изготавливались вручную, часто по индивидуальному заказу для конкретного человека и для конкретной цели. По этой причине такая коробка иногда может быть даже дороже, чем в ней.

Первая шкатулка со сложным механизмом (шкатулка с секретом) появилась в семнадцатом веке в Японии. Чтобы открыть, казалось бы, обыкновенную коробку, нужно было провести до полутора тысяч манипуляций. Головоломка обычно располагалась на крышке.

До конца XIX века шкатулки считались роскошью. Во времена Средневековья каждый уважающий себя монарх имел по несколько шкатулок для украшений, в которых можно было прятать не только дорогие кольца и подвески, но и секретные переписки.

У наших предков шкатулки появились в Средневековье. Девушки прятали в них свои украшения, а мужчины – ценные вещи. Часто можно встретить шкатулки следующих стилей:

Гжельская роспись – белая керамика, расписанная синей краской. Известна с XVII века. Формирование привычной нам палитры цветов Гжели приходится на начало XIX века. Исследователи указывают, что с 1820-х годов все большее число гжельских изделий окрашивали в белый цвет и расписывали исключительно синей краской. В наши дни роспись, сделанная синим цветом, является характерным признаком изделий Гжели.

В нашей стране и далеко за рубежом широко известна палехская миниатюра. Это необычное ремесло стало известно благодаря мастерам поселка Палех Ивановской области.

Хохлома. Чтобы добиться характерного именно для хохломы золотистого цвета, местные мастера при выполнении росписи наносят на поверхность изделия  серебряный оловянный порошок. После этого покрывают лаком и три-четыре раза обрабатывают в печи, чем достигается уникальный медово-золотой цвет, который придает легкой деревянной посуде эффект массивности. Благодаря этой создающей необычный цвет технологии хохлома стала популярна во всем мире.

Городецкая роспись появилась в середине XIX века в районе старинного города Городца Нижегородской губернии.

Каслинское литье — художественные изделия из чугуна и бронзы, производящиеся на чугунолитейном заводе в городе Касли.

Филигрань (или скань) — ювелирный промысел, использующий ажурный или напаянный на металлический фон узор из тонкой золотой, серебряной и т.д. проволоки. Элементы филигранного узора бывают самыми разнообразными: веревочка, шнурок, плетение, елочка, дорожка, гладь. В единое целое отдельные элементы филиграни соединяют при помощи пайки.

  

Финифть — изготовление художественных произведений с помощью стекловидного порошка, эмали на металлической подложке. Стеклянное покрытие является долговечным и не выцветает со временем, изделия из финифти отличаются особой яркостью и чистотой красок.

  

Малахит — зеленый минерал с богатыми оттенками, хорошо поддающийся обработке. Камень может быть от светло-зеленого до черно-зеленого цветов, а первая поделка насчитывает более 10 тысяч лет.  С начала XIX века малахит используется для создания шкатулок.

  

На выставке в нашем музее представлены различные шкатулки и сундуки.

В таких сундуках хранили, в основном, одежду.

Шкатулку передала Комякевич Людмила Иосифовна

Самодельные шкатулки из картона и бумаги

Деревянные шкатулки, богато украшенные ракушками. Крышку одной шкатулки украшает картина, нарисованная вручную, а на другой – фотография фонтана, на которой написано «Крым, город Феодосия».

А вот эта шкатулка – сувенир из Казахстана. Помимо того, что она узорно вырезана, на крышке вручную нарисовано озеро Буробай (шкатулка так и подписана).

  

Так же представлены шкатулки, красиво инкрустированные соломкой.

Шкатулка, обтянутая бархатом коричневого цвета, с цветком на крышке.

Шкатулка-сувенир. Имеет металлический замок-засов.

Резная деревянная шкатулка.

Деревянная шкатулка с росписью.

Пластмасовые шкатулки.

Шкатулка, в виде комода.

Самодельная шкатулка, сшитая из открыток. Этой шкатулке более 50 лет.

Шкатулка в виде слона.

Скрынка памяці маёй

Скрынка - нямая захавальніца сардэчных таямніц, жаночых сакрэтаў, каштоўных рэчаў і дарагіх упрыгожванняў.

 Слова «шкатулка» запазычанае з польскай мовы (szkatula - «Шкатулаў» - невялікі куфар), куды ў сваю чаргу патрапіла з мовы лацінскага (scatula - «скрынка»).

 Прынята лічыць, што першыя скрыначкі пайшлі ад жаночых куфраў, распаўсюджаных у Сярэднявечча. У такіх куфрах захоўвалася парадная адзежа, каштоўная посуд, і, вядома ж, каштоўнасці. З часам для адзення з'явіліся спецыяльныя шафы, а ўпрыгожвання так і засталіся захоўвацца ў скрынях, толькі іх памер паменшыўся. Так з'явіліся скрыначкі.

 Самыя першыя скрыначкі знаходзяць пры раскопках Старажытнага Егіпта. Ужо тады іх дэкаравалі маляўнічай роспісам і разьбой. Выкарыстоўвалі для захоўвання ювелірных вырабаў і пахошчаў.

Таксама розныя скрыначкі былі вельмі папулярныя на ўсім Усходзе. У Кітаі, напрыклад, імператарская друк захоўвалася ў скрыначцы з высокім верхам, шчодра абсыпаюць каштоўнымі камянямі.

Спачатку скрынкі былі простымі драўлянымі скрыначкамі з вечкам. Для прыгажосці іх упрыгожвалі малюнкамі, разьбой, афармлялі каштоўнымі камянямі, абівалі ўнутры прыгожай тканінай.

Пазней шкатулкі рабілі з розных матэрыялаў, не толькі з дрэва, але і з каменя, металу, керамікі.

Шкатулкі вырабляліся ўручную, часта па індывідуальнай замове для канкрэтнага чалавека і для пэўнай мэты. Па гэтай прычыне такая шкатулка часам магла быць нават даражэй, чым тое, што ў ёй знаходзілася.

Першая скрыначка са складаным механізмам (скрыначка з сакрэтам) з'явілася ў семнаццатым стагоддзі ў Японіі. Для таго, каб адкрыць на выгляд звычайную шкатулку, патрабавалася правесці да паўтары тысячы маніпуляцый. На вечку звычайна размяшчалася галаваломка.

Да канца XIX стагоддзя шкатулкі лічыліся раскошай. У часы Сярэднявечча кожны паважаючы сябе манарх меў па некалькі скрыначак для упрыгожванняў, у якіх можна было хаваць не толькі дарагія кольцы і падвескі, але і сакрэтныя перапіскі.

У нашых продкаў шкатулкі з'явіліся ў Сярэднявечча. Дзяўчыны хавалі ў іх свае ўпрыгажэнні, а мужчыны - каштоўныя рэчы. Часта можна сустрэць шкатулкі наступных стыляў:

Гжэльскі роспіс - белая кераміка, распісаная сіняй фарбай. Вядомая з XVII стагоддзя. Фарміраванне звыклай нам палітры кветак гжель прыпадае на пачатак XIX стагоддзя. Даследчыкі звяртаюць увагу, што з 1820-х гадоў усё большая колькасць Гжэльскі вырабаў афарбоўвалі ў белы колер і распісвалі выключна сіняй фарбай. У нашы дні роспіс, зробленая сінім колерам, з'яўляецца характэрнай прыкметай вырабаў гжель.

У нашай краіне і далёка за мяжой шырока вядомая палехская мініяцюра. Гэта незвычайнае рамяство стала вядома дзякуючы майстрам пасёлка Палех Іванаўскай вобласці.

Хохлома. Каб дамагчыся характэрнага менавіта для хохломы залацістага колеру, мясцовыя майстры пры выкананні роспісу наносяць на паверхню вырабы сярэбраны алавяны парашок. Пасля гэтага пакрываюць лакам і тры-чатыры разы апрацоўваюць у печы, чым дасягаецца унікальны мядова-залаты колер, які надае лёгкай драўляным посудзе эфект масіўнасці. Дзякуючы гэтай якая стварае незвычайны колер тэхналогіі хохлома стала папулярная ва ўсім свеце.

Гарадзецкая роспіс з'явілася ў сярэдзіне XIX стагоддзя ў раёне старадаўняга горада Гарадца Ніжагародскай губерні.

Каслінское ліццё - мастацкія вырабы з чыгуну і бронзы, якія вырабляюць на чыгуналіцейным заводзе ў горадзе Каслі

Філігрань (або скань) - ювелірны промысел, які выкарыстоўвае ажурны або напаяных на металічны фон узор з тонкай залатой, срэбнай і г.д. дроту. Элементы філіграннага ўзору бываюць самымі разнастайнымі: вяровачка, шнурок, пляценне, елочка, дарожка, роўнядзь. У адзінае цэлае асобныя элементы філіграні злучаюць пры дапамозе паяння.

Фініфць - выраб мастацкіх твораў з дапамогай шклопадобнага парашка, эмалі на металічнай падкладцы. Шкляное пакрыццё з'яўляецца даўгавечным і не выліньвае з часам, вырабы з фініфці адрозніваюцца асаблівай яркасцю і чысцінёй фарбаў.

Малахіт - зялёны мінерал з багатымі адценнямі, добра паддаецца апрацоўцы. Камень можа быць ад светла-зялёнага да чорна-зялёнага колераў, а першая выраб налічвае больш за 10 тысяч гадоў. З пачатку XIX стагоддзя малахіт выкарыстоўваецца для стварэння скрыначак.

На выставе ў нашым музеі прадстаўлены розныя шкатулкі і скрыні.

У такіх куфрах захоўвалі, у асноўным, адзенне.

Скрынку перадала Комякевич Людміла Іосіфаўна

Самаробныя скрынкі з кардона і паперы

Драўляныя шкатулкі, багата аздобленыя ракавінкамі. Вечка адной скрыначкі ўпрыгожвае карціна, намаляваная уручную, а на іншай - фатаграфія фантана, на якой напісана «Крым, горад Феадосія».

А вось гэтая скрынка - сувенір з Казахстана. Акрамя таго, што яна узорных выразаная, на вечку ўручную намалявана возера Бурабай (скрынка так і падпісана).

Так жа прадстаўлены шкатулкі, прыгожа інкруставаныя саломкай.

Скрынка, абцягнутая аксамітам карычневага колеру, з кветкай на вечку.

Шкатулка-сувенір. Мае металічны замак-завалу.

Разьбяная драўляная скрыначка.

  

Драўляная скрыначка з роспісам.

Пластмасавыя скрынкі.

Скрынка, у выглядзе камоды.

Самаробная скрынка, пашытая з паштовак. Гэтай скрынке больш за 50 гадоў.

Скрынка у выглядзе слана.

Casket of my memory

  

The casket is a silent guardian of heart secrets, women's secrets, valuables and expensive jewelry.

 The word "casket" is borrowed from the Polish language (szkatula - "shkatula" - a small chest), which in turn came from the Latin language (scatula - "box").

 It is generally accepted that the first caskets came from ladies' chests, common in the Middle Ages. In such chests, ceremonial clothes, valuable utensils, and, of course, jewelry were stored. Over time, special wardrobes appeared for clothes, and jewelry remained stored in chests, only their size decreased. So the caskets appeared.

 The very first caskets are found during excavations of Ancient Egypt. Even then they were decorated with colorful paintings and carvings. Used to store jewelry and incense.

Also, various caskets were extremely popular throughout the East. In China, for example, the imperial stamp was kept in a casket with a high top, generously showered with precious stones.

At first, the caskets were simple wooden drawers with a lid. For beauty, they were decorated with drawings, carvings, decorated with precious stones, and upholstered inside with beautiful fabric.

 Later, the caskets were made of various materials, not only of wood, but also of stone, metal, and ceramics.

 Caskets were made by hand, often by individual order for a specific person and for a specific purpose. For this reason, such a box could sometimes be even more expensive than what was in it.

 The first casket with a complex mechanism (casket with a secret) appeared in the seventeenth century in Japan. In order to open a seemingly ordinary box, it was necessary to carry out up to one and a half thousand manipulations. A puzzle was usually located on the lid.

Until the end of the 19th century, caskets were considered luxury. During the Middle Ages, every self-respecting monarch had several jewelry boxes in which you could hide not only expensive rings and pendants, but also secret correspondence.

Our ancestors caskets appeared in the Middle Ages. Girls hid their jewelry in them, and men hid valuables. Often you can find caskets of the following styles:

Gzhel painting - white ceramics painted with blue paint. Known since the 17th century. The formation of the usual Gzhel color palette took place at the beginning of the 19th century. Researchers indicate that since the 1820s, an increasing number of Gzhel products were painted white and painted exclusively with blue paint. Nowadays, painting done in blue is a characteristic feature of Gzhel’s products.

Palekh miniature is widely known in our country and far abroad. This unusual craft became known thanks to the masters of the village of Palekh, Ivanovo Region.

Khokhloma. In order to achieve a golden color characteristic of Khokhloma, local craftsmen apply silver tin powder on the surface of the product. After that, they are varnished and processed in the oven three to four times, which achieves a unique honey-golden color, which gives the light wooden dish a massive effect. Thanks to this unusual color technology, Khokhloma has become popular all over the world.

Gorodets painting appeared in the middle of the XIX century in the area of the ancient city of Gorodets of the Nizhny Novgorod province.

Kasli Casting is an artwork made of cast iron and bronze, produced at an iron foundry in the city of Kasli.

Filigree - a jewelry craft using a delicate gold, silver, etc. pattern openwork or soldered to a metal background. wire. Elements of a filigree pattern are very diverse: rope, lace, weaving, Christmas tree, track, surface. In a single unit, the individual elements of the filigree are connected by soldering.

Enamel - the manufacture of works of art using glassy powder, enamel on a metal substrate. The glass coating is durable and does not fade over time, products made of enamel are particularly bright and clean.

Malachite is a green mineral with rich shades that lends itself well to processing. The stone can be from light green to black-green colors, and the first craft lasts more than 10 thousand years. Since the beginning of the 19th century, malachite has been used to create boxes.

At the exhibition in our museum various caskets and chests are presented.

In such chests, mostly clothes were stored.

The box was handed over by Komyakevich Lyudmila Iosifovna.

Homemade cardboard and paper boxes

Wooden caskets richly decorated with shells. The lid of one casket is decorated with a hand-painted picture, and on the other is a photograph of the fountain, on which is written "Crimea, the city of Feodosia."

But this box is a souvenir from Kazakhstan. In addition to the fact that it is patterned carved, Lake Burobay is painted on the lid manually (the box is signed).

Caskets beautifully inlaid with straws are also presented.

A box covered in brown velvet with a flower on the lid.

Casket souvenir. Has a metal deadbolt lock.

Carved wooden box.

Wooden box with painting.

Plastic box.

Casket, in the form of a chest of drawers.

Homemade box made of postcards. This box is over 50 years old.

Casket in the form of an elephant.