Сайт историко-краеведческого музея "Светоч"

Историческая находка. Трудовая книжка колхозника 1965 г.

Трудовая книжка колхозника Бекиш Нины Васильевны, поступила в экспозицию народного историко-краеведческого музея «Светоч» в рамках ежегодного конкурса «Находка года». Её передал в сентябре 2018 г. Цейкало Андрей, учащийся 5 «Б» класса. 

Совет музея решила разобраться, что такое трудодень и почему за разные виды работ насчитывали разное количество трудодней.

Трудодень – это мера оценки и форма учёта количества и качества труда колхозников. Данная мера оценки труда использовалась с 1930 года по 1966 год.

Заработную плату членам колхозов не начисляли. Весь доход после выполнения обязательных поставок перед государством и внесения натуроплаты за услуги машинно-тракторных станций поступал в распоряжение колхоза. Каждый колхозник получал за свою работу долю колхозного дохода соответственно выработанным им трудодням.

Впервые учёт и оценка работ в трудоднях стали применяться в отдельных колхозах в 1930 году. Юридическим основанием служили «Примерный Устав сельскохозяйственной артели» от 13 апреля 1930 г. и постановление Колхозцентра СССР от 7 июня 1930 г., вводившее трудодень как единую меру учёта труда колхозников и распределения доходов.

Трудодень – это не календарный день. За работу в определенный календарный день колхозник мог получить и 1,5, а то 2 трудодня. Это зависело от сложности и трудоемкости работы.

В 1933 г. был проведён пересмотр расценок, и вместо существовавших ранее 5 групп введено 7 групп расценок. Работа высшей (7-й) группы была оценена в 2 трудодня.

Как правило, наибольшее количество трудодней начислялось администрации колхоза: рабочий день председателя стоил значительно больше рабочего дня простого колхозника. Кроме того полевым работникам платили только за те дни, когда они действительно выходили в поле.

В январе Нине Васильевне было начислено 1,45 трудодней.

В трудовой книжке Бекиш Н.В. зафиксировано, что за май 1965 г. она выработала 63,81 трудодней.

История трудодней закончилась в мае 1966 г., когда вместо трудодней вводилась гарантированная оплата труда колхозников, включая право на дополнительную оплату и премию. 

Гістарычная знаходка. Працоўная кніжка калгасніка 1965 г.

Працоўная кніжка калгасніка Бекіш Ніны Васільеўна, паступіла ў экспазіцыю народнага гісторыка-краязнаўчага музея «Светач» ў рамках штогадовага конкурсу «Знаходка года». Яе перадаў у верасні 2018 г. Цэйкала Андрэй, вучань 5 «Б» класа.

Савет музея вырашыў разабрацца, што такое працадзень і чаму за розныя віды работ налічвалі розную колькасць працадзён.
Працадзень - гэта мера ацэнкі і форма ўлік колькасць і якасці працы калгаснікаў. Дадзеная мера ацэнкі працы выкарыстоўвалася з 1930 года па 1966 год.

Заработную плату членам калгасаў не налічвалі. Увесь даход пасля Выкананне Абавязкова паставак перад дзяржавай і ўнясення натуроплаты за паслугі машынна-трактарнай станцый паступаў у распараджэнне калгасу. Кожны калгаснік атрымліваў за сваю працу долю калгаснага даход адпаведна выпрацаваным ім працадні.

Упершыню ўлік і ацэнка работ у працадзён сталі прымяняцца ў асобнае калгас у 1930 годзе. Юрыдычным падставы служылі «Прыкладны Статут сельскагаспадарчых арцелі» ад 13 красавіка 1930 г. i Пастанова Колхозцентра СССР ад 7 чэрвеня 1930 году, уводзячы працадзень як Адзіную меру ўлік працы калгаснікаў і размеркаванне даходаў.

Працадзень -: гэта не каляндарны дзень. За працу ў пэўны каляндарны дзень калгаснік мог атрымаць і 1,5, а то 2 працадні. Гэта залежала ад складанасці і працаёмкасці працы.

У 1933 г. быў праведзены перагляд расцэнак, і замест існуючых раней 5 груп ўведзена 7 груп расцэнак. Праца вышэйшай (7-й) групы была ацэненая ў 2 працадні.

Як правіла, найбольшая колькасць працадзён налічваюцца адміністрацыі калгасу: працоўны дзень Старшыня каштаваў значную больш працоўнага дня простага калгасніка. Акрамя таго палявой работнік плацілі толькі за тыя дні, калі яны сапраўды выходзілі ў поле.

У студзені Ніне Васільеўна было налічана 1,45 працадзён.

У працоўнай кніжцы Бекіш М.В. зафіксавана, што за травень 1965 яна выпрацавала 63,81 працадзён.

Гісторыя працадзён скончылася ў маі 1966 года, калі замест працадзён уводзілася гарантавання аплата працы калгаснікаў, уключаючы права на дадатковае аплаты і прэмію.

A historical find. Workbook of the collective farmer 1965

The work book of the collective farmer Nina Vasilyevna Bekish, entered the exposition of the Svetoch People's Museum of Local History in the framework of the annual Find of the Year contest. It was transferred in September 2018 by Andrey Tseikalo, a student of grade 5 “B”.

The museum council decided to figure out what a workday is and why for different types of work there were a different number of workdays.

Workday is a measure of assessment and the form takes into account the quantity and quality of labor of collective farmers. This measure of labor assessment was used from 1930 to 1966.

Wages to collective farm members were NOT accrued. All income after Fulfillment of Obligatory deliveries to the state and payment in kind for the services of the machine and tractor stations came at the disposal of the collective farm. Each collective farmer received for his work a share of collective farm income corresponding to the workdays he worked out.

For the first time, accounting and evaluation of work in workdays began to be applied to a separate collective farm in 1930. The legal grounds were the “Model Charter of the Agricultural-Cadastral Artels” dated April 13, 1930 and the Resolution of the Collective Farm Center of the USSR of June 7, 1930, which introduced labor days as a unified measure of collective farmers' labor and income distribution.

Workday -: This is not a calendar day. For work on a certain calendar day, the collective farmer could get 1.5, or even 2 workdays. It depended on the complexity and complexity of the work.

In 1933, a review of prices was carried out, and instead of the previously existing 5 groups, 7 groups of prices were introduced. The work of the highest (7th) group was evaluated at 2 workdays.

As a rule, the greatest number of workdays was accrued to the collective farm administration: the working day, the Chairman cost significantly more than the working day of a simple collective farmer. In addition, the field worker was paid only for those days when they really went into the field.

In January, Nina Vasilievna was charged 1.45 workdays.

In the work book Bekish N.V. it is recorded that in May 1965 it worked out 63.81 workdays.

The history of workdays ended in May 1966 when, instead of workdays, guaranteed pay for collective farmers was introduced, including the right to additional payments and bonuses.