Сайт историко-краеведческого музея "Светоч"

Пластинки крутится диск

В XVI в. уже были музыкальные записи – музыкальные табакерки и шкатулки, часы-будильники, сложные стационарные напольные часы, полифоны, башенные куранты и "озвученные" кареты. 

Выдающийся американский изобретатель и предприниматель Томас Алва Эдисон сконструировал в 1877 г. прибор для механической записи и воспроизведения звука (фонограф).

В 1888 г. немец Эмиль Берлинер изобрел граммофон. Он предложил использовать звуконоситель в форме плоского диска, а не цилиндра.

Братья Шарль и Эмиль Пате разработали свою версию граммофона – назвали его «патефон». Особенностью являлось то, что рупор маленький, и встроен в корпус, благодаря чему патефон был в форме небольшого чемодана и легко переносился с места на место. 
Среди экспонатов нашего музея есть патефон.  Он был найден в д. Острово.

Электрофон отличался наличием электромоторчика вместо пружинного механизма, а так же усилителем частот и акустической системой – что повысило качество звука, а так же позволило регулировать его уровень. 



Данная радиола появилась в нашем музее в 2004 г. Её передал Качук М.Ю. Радиола принадлежала его бабушке.

Самые первые пластинки имели диаметр 7 дюймов (175 миллиметров).  Одновременно с ними появились первые 12-дюймовые диски (300 миллиметров).  Третьим наиболее популярным форм-фактором стал размер 10 дюймов  (250 миллиметров). 
Эти пластинки начали активно завоевывать популярность с 1910 года.

В 1948 г. крупнейшая фирма грампластинок "Колумбия" разработала новую систему записи "долгоиграющих" пластинок. На этих пластинках можно записать до 30 минут аудиозаписи.

В 1958 г. в одной канавке было сведено два звуковых канала и два принципа нарезки. Если сказать упрощенно, игла ловила вибрации и вертикально (правый канал) и горизонтально (левый канал). Ниже изображена звуковая дорожка пластинки под микроскопом.

1 сентября 1910 г. в подмосковной Апрелевке открылась фабрика по производству отечественных граммофонных пластинок. Завод построили два немецких предпринимателя. В первый год было выпущено 400 тыс. граммофонных дисков под марками Metropol-Record (изобр). Они все разошлись по ярмаркам, базарам, магазинам и лавкам империи в считанные недели.

К началу 30-х годов фабрика стала главным их производителем в СССР. Ежегодный выпуск достигал 19 миллионов пластинок.

Пласцінкі круціцца дыск

  

У XVI ст. ўжо былі музычныя запісы - музычныя табакеркі і скрыначкі, гадзіны-будзільнікі, складаныя стацыянарныя падлогавы гадзіннік, паліфаніяй, вежавыя куранты і "агучаныя" карэты.

Выдатны амерыканскі вынаходнік і прадпрымальнік Томас Алва Эдысан сканструяваў ў 1877 г. прыбор для механічнай запісу і прайгравання гуку (фанограф).

  

У 1888 г. немец Эміль Берлінер вынайшаў грамафон. Ён прапанаваў выкарыстоўваць гуканосьбіт ў форме плоскага дыска, а не цыліндру.

Браты Шарль і Эміль Пацееў распрацавалі сваю версію грамафона - назвалі яго «патэфон». Асаблівасцю з'яўлялася тое, што рупар маленькі, і ўбудаваны ў корпус, дзякуючы чаму патэфон быў у форме невялікага чамаданчыка і лёгка пераносіўся з месца на месца.

Сярод экспанатаў нашага музея ёсць патэфон. Ён быў знойдзены ў в. Вострава.

Электрофон адрозніваўся наяўнасцю электромоторчика замест спружыннага механізму, а гэтак жа узмацняльнікам частот і акустычнай сістэмай - што павысіла якасць гуку, а так жа дазволіла рэгуляваць яго ўзровень.

Дадзеная радыёла з'явілася ў нашым музеі у 2004 г. Яе перадаў Качук М.Ю. Радыёла належала яго бабулі.

Самыя першыя пласцінкі мелі дыяметр 7 цаляў (175 міліметраў). Адначасова з імі з'явіліся першыя 12-цалевыя дыскі (300 міліметраў). Трэцім найбольш папулярным формаў-фактарам стаў памер 10 цаляў (250 міліметраў).

 Гэтыя пласцінкі пачалі актыўна заваёўваць папулярнасць з 1910 года.

У 1948 г. найбуйнейшая фірма грампласцінак "Калумбія" распрацавала новую сістэму запісу "доўгайграючых" пласцінак. На гэтых пласцінках можна запісаць да 30 хвілін аўдыёзапісы.

  

  

У 1958 г. у адной канаўцы было зведзена два гукавых канала і два прынцыпу нарэзкі. Калі сказаць спрошчана, іголка лавіла вібрацыі і вертыкальна (правы канал) і гарызантальна (левы канал). Ніжэй намаляваная гукавая дарожка пласцінкі пад мікраскопам.

  

1 верасня 1910 г. у падмаскоўнай Апрелевке адкрылася фабрыка па вытворчасці айчынных граммофонных пласцінак. Завод пабудавалі два нямецкіх прадпрымальніка. У першы год было выпушчана 400 тыс. Граммофонных дыскаў пад маркамі Metropol-Record (изобр). Яны ўсе разышліся па кірмашах, кірмашам, крамах і крамам імперыі ў лічаныя тыдні.

Да пачатку 30-х гадоў фабрыка стала галоўным іх вытворцам у СССР. Штогадовы выпуск дасягаў 19 мільёнаў пласцінак.

Records spinning disc

  

In the XVI century. there were already musical recordings — musical snuffboxes and caskets, alarm clocks, complex stationary grandfather clocks, polyphones, tower chimes and “voiced” carriages.

The prominent American inventor and entrepreneur Thomas Alva Edison designed in 1877 a device for mechanical recording and reproduction of sound (phonograph).

In 1888, the German Emil Berliner invented the gramophone. He suggested using a sound carrier in the form of a flat disk rather than a cylinder.

 Brothers Charles and Emil Pate developed their own version of the gramophone - they called it the “gramophone”. The peculiarity was that the horn is small, and is built into the case, so that the gramophone was in the form of a small suitcase and was easily transported from place to place.

 Among the exhibits of our museum there is a gramophone. He was found in the village of Ostrovo.

  

The electrosoftophone was distinguished by the presence of an electric motor instead of the spring mechanism, as well as a frequency amplifier and speaker system - which increased the sound quality, and also made it possible to adjust its level.

This radiol appeared in our museum in 2004. It was transmitted by M. Yu. Kachuk. Radiola belonged to his grandmother.

 The very first plates had a diameter of 7 inches (175 millimeters). At the same time the first 12-inch discs (300 millimeters) appeared. The third most popular form factor was the size of 10 inches (250 millimeters).

These records began to actively gain popularity since 1910.

 In 1948, Columbia, the largest record company, developed a new recording system for long-playing records. Up to 30 minutes of audio recording can be recorded on these records.

  

In 1958, two sound channels and two slicing principles were combined in one groove. In simple terms, the needle caught vibrations both vertically (right channel) and horizontally (left channel). Below is a soundtrack of a record under a microscope.

On September 1, 1910, a factory for the production of domestic gramophone records was opened in Aprelevka near Moscow. The plant was built by two German entrepreneurs. In the first year, 400 thousand gramophone discs under the Metropol-Record brands (image) were produced. They all went to empire fairs, bazaars, shops, and stores in a matter of weeks.

By the beginning of the 30s, the factory became their main producer in the USSR. The annual release reached 19 million records.